Nightmares and Dreamscapes

Birkaç gündür nedendir bilinmez rüya görüp duruyorum. Herhalde atlattığım küçük yollu boğaz enfeksiyonu ve ateş yükselmesinin semptomları. Faranjite kafam girsin efenim, en sevmediğim hastalık türüdür, öldürmez süründürür beni. Daha beteri olmasın tabi, osuruktan faranjit kamyon gibi bünyeye ne eder. Ama gördüğüm saçmalıklar yeter dedirtecek seviyede.

Öncelikli olarak, dolaptaki açılmamış Bacardi girdi rüyama. Olay mahallindeki kahramanlar ise, hala şuraya yazsın diye ikna edemediğim sayın mistır Kaska, diğeri ise işyerinde 4 senedir 4 cümle konuşmadığım bir kızcağız. Meskun mahal ise, bozcaadada satılık ilanına takıldığım, 110m2 ve 1500m2 bahçesi olan ev, yani sanıyorum. O eve çok fazla benzeyen bir replika yada. Boktan bir durum, Bacardi pembe efenim. Ulan koskoca Bacardi nasıl pembe olur diye içim içimi yiyor. İçmeye karar vermişiz, hem de şu anda buzluğumda duran donmuş Smirnoff shot bardaklarıyla. Bir yandan pembe olmasına takılmışım ama, alkol candır diyoruz içeceğiz niyetine girmişiz. Kaska kişisi ve hatun kişi birbirlerini kovalıyorlar, ehi ehi gülüşleri eşliğinde, fakat ne zaman içmek üzere bir shot doldursam biri yanımda beliriyor, küt atıyor shotu ve kaçıyor. Ulan allahsızlar, bir shot bırakın bari be. 6 shotta şişe yarılanıyor, ulan diyorum bu şişe değil de biberon mu, 6 düdük kadar shotta nasıl şişe yarılanır. Bir yandan da hala dolduruyorum bardakları, gel gör daha bir tanesini atmak kısmet olmamış, haince fırsat kolluyorum, ben de içmek istiyorum. En sonunda "bu iş böyle olmaz anasını satiim" nidalarıyla dikiyorum Bacardiyi kafaya, Kaska kişisi ve hatun kişisi bir anda somurtuyorlar "Ne yaptın biz sen anlamayasın diye içiyorduk hepsini" diyorlar, koro halinde. "Neyi anlamamam lazım lan?" diyorum, Kaska mahçup mahçup şişeyi işaret ediyor. Etiketine gözüm takılıyor, üzerinde Tekel amblemi ve kısa bir yazı. "Hacmen %10 alkol ihtiva eder". "Bakardinin de içine sıçtınız laaan" diye haykırırken uyanıyorum. Ter içindeyim, yine tshirt değiştirmenin vakti gelmiş. Hay diyorum böyle hastalığa kafam girsin. Ama üşenmeden dolaba kadar gidip kontrol etmeyi ihmal etmiyorum. Bakardi pembe değil, olması gerektiği gibi şeffaf, alkol oranı da 37,5%, Tekel yazısı yok. Nazik bir kol hareketi yapıyorum rüyama doğru, "bu keyfimi nah piç edersiniz kabuslar" dercesine.

Tekrar uyuyorum. Arada kısa kısa uyanmalardan idrak edebildiğim şekilde bir bilgisayar oyunu kahramanıyım efenim. Süper Maryo bok yesin yanımda, atlama zıplamanın yanında, pis karizmatiğim, prensesi ben kurtarıcam, ve halihazırda üzerlerine zıplandığında elimine edilen canavarları bilfiil türk usulü döverek safdışı bırakmayı tercih ediyorum. Fondaki haykırışlar şairane; "Kolay mı Samiyende Aslan Cimbomu yenmek, Kolaymı bu alemde 91le başetmek" diye. Tribünler gazı veriyor, 91 coşuyor efenim, Prenses göz temasımızda, bir kaşgöz hareketi çekiyorum, "merak etme, şu canavarı da paketleyeyim, kuratarıcam seni bu hayattan" demeye çalışıyorum, prenses ne anlıyor bilemiyorum, o zaten kendi sorunu. Son canavar irice bir timsah, bir yandan da bilinç olayı ele geçirmeye çalışıyor "lan bursaya yenildik, acaba onun tezahürü mü bu timsah" diye. Fakat rüya baskın çıkıyor, verdikçe veriyorum timsaha silleyi tokatı. Enerjisi bitti bitecek. Tam o anda elektrikler kesiliyor. "Hay ben böyle şansın içine sıçayım" diyecekken, telefonun alarmının çaldığını farkediyorum. Sabah olmuş, zaman gelmiş. Süperkahraman mesaisinden Süperuzman mesaisine uzanan mıcır kaplı yola düşüyorum. Prenses beklesin artık, bir sonraki kabus seansına kadar timsahla başbaşa bırakıyorum kendisini.

Sonra bir de derler ki kabuslar kötüdür. Kötü olmasını tercih ederim efenim, bıktım bu saçmalıklardan. Ama bir de gidin timsaha sorun, kesin diyecektir "Ne vurmaktır be arkadaş, eli de ağır hani ipnenin."

Rüyalar ve Gerçekler ayrı ayrı yaşar 91 sundu, uykusuz kalın, rüyasız kalmayın efenim.