Kibar ol!

Son dönemde daha kibar olmam konusunda telkinler alıyorum farklı insanlardan. Şöyle bi dönüp kendime baktığım vakit de paradokslara garkoluyorum sayelerinde. Yahu ben yontulmamış kalas da değilim ya. Yani en azından o kadar öküz olduğumu düşünmüyorum. Ne yağmur yağdığında şemsiyemi milletin gözüne gözüne sokuyorum, ne yolda pata küte millete omuz atıyorum, ne de sokak ortasına "yalnız benim için, bak yeşil yeşil" noktacıklar bırakarak ilerliyorum. Yani elbet kaba taraflarım vardır, inkar eden de toptur, da sürekli uyarılacak bir insan mıyım ulan ben. Bu kadar da yüklenilirmi garibanın üstüne. Buldular parmak kadar çocuğu yükleniyorlar bence. Olamam. Yok vallahi olamam. Yani elimden gelenin hepsi bu. Kabalıktan kasıtlara bakıyorum, yarısı küfür üstüne. N'apiim arkadaş, hafif ağzım bozuktur benim. Çok güzel küfrederim. Ama pek bir insanı rahatsız edecek kadar, ne bileyim "oha ulan ayı o da söylenecek laf mı şimdi" dedirtecek kadar küfretmiyorum diye düşünüyorum. Şirin küfrederim, espri içinde kaybolur geneli, kaybolmayan da kulak tırmalamaz. Yani ona çabalıyorum. Elimden geldiği kadar tabi, rahatsız edecek noktalara ulaştığımda uyarılmayı beklerim, yani samimi arkadaş çevremde bir kısım insanla hep bu çerçevede konuşuruz, ne yapayım ağız alışkanlığı.

*

Buna rağmen mutlu edemediğim

arkadaşlar. Tam size göre bir fotoğraf

buldum biraz önce avare avare

dolanırken webde. Sıcacık efenim, sağdan sağdan size gelsin :)

*

Utanmadan hala kabasın diyenleriniz varsa, sıkıyorsa bizim bahçeye beklerim ;)