Henüz Hatırlıyorken Düşünün, Bir Gün Gelecek Hatıralarınızın Hiçbir Anlamı Kalmayacak

Gittik. Ardımıza bakmadan gittik bu şehirden. Tek bağlantımız telefondu, hoş benim telefonum pek çalmaz zaten, içmekten içmeye arar insanlar, ne işleri olacak benim gibi lanet bir herifle. Cumayı cumartesiye bağlayan gece, saat 03.00 sularında kurabildik çadırımızı. Bünyede hatrı sayılır bir miktar alkol ve kurulacak çadır da 1969 yılında üretilmiş bir alman çadırı olunca, zor oluyor. O karanlıkta o alkolle o yorgunlukla 1 saat iyi bir performans oldu. Özlemişim doğayı, demir kazıkları toprağa sadece elimle çaktığımı gördüğünde Abbio bey'in bakışları da paha biçilemezdi tabi :) Sonuçta var bünyede ara sıra da olsa kendini göstermeye çalışan bir yaratık :)



4 gün çok dolu geçti. Daha eve gireli bir saat olduğu ve yorgunluk paçalarımdan aktığı için, hepsini yazmayı daha sonraya bırakıp, duş alıp getirdiğim şaraplardan birine saldırmak sanırım bu gece için en güzel tercih olacaktır.



Bu son satırlar da o mutsuz kadına olsun. Hayatımı daha kaliteli bir hale getirmem gerektiğini iyi anlattın bana. Birkaç cümleyle her şeyi özetledin sanki. Hala hatırlamaya değer hatıralarım var, ve her gün yenilerini de ekliyorum bu hatıralara. Yapılacak söyledikleriniz, kederlere inat gülümsenecek. Sanki bizim kederlerimiz yetmezmişcesine senin kederlerin için de üzüleceğiz zaman zaman. Ama ne duracağız, ne pes edeceğiz. Önümüzdeki sene mi olur artık tekrar karşılaşmamız, önümüzdeki hafta mı olur bilinmez. O gün gelene kadar, arada gözlerimiz nemli de olsa;

"Keyifle İçeceğiz."