Bugün gidiyorum. Hatta gidiyoruz. Abbio kişisi ve 91 hayvanı olarak düşüyoruz yollara. Eğer bir aksilik olmaz ise, Üsküdar iskelesinden başlayacak 4 günlük "Road Trip". Yol hikayesi gibi, ama değil gibi de. Adaya giderken mayo almayı unutan insanım ben, benden ne hikaye çıkacaksa? Ama unutkanlıkların da bu kısmını seviyorum. Çantanın alakasız bir gözünde de, kapalı havuzda giydiğim slip mayoyu unutmuşum geçmiş günlerde. İki yanlış bir doğru etti bu vesileyle de, sıcak basınca kotla denize atlama derdimiz kalmadı, sliple gireceğiz artık, yıllar önce yarışlara çıktığımız gibi.
Sonbaharın yaza bakan tarafındayız, daha huzura erememişiz. Sağnaklar, karlar uğramadı şehre. Ama ben her yürüdüğüm yolda karda ayak izleri bırakır gibi bırakıyorum hüzünleri. Hüzünlenecek hiçbir şeyim yok aslında, "rakıyla çok güzel gidiyor" diye platonik aşık olmuşluğum bile yok, nicedir. Nedense dalıp gidiyorum ama, birşeylere özlemim var ama nelere bilmiyorum. Yaşlanıyorum gibi hissettiriyor geçen günler, oysa ki ben cıvıl cıvılım ulan!
Melek resimleri/fotoğrafları bulamıyorum nicedir. Şöyle bir düşünüyorum da, acaba melekler de mi beni terk etti?
1 Sapan Eklenmiş Bu Saçmaya:
yol hikayeni burada görmek istiyorum 91. okumak güzel olur. en sevdiğim şeydir maceradan, cesaretten, sıfırdan yaratılan hikayeler. tamamen sana özgü. evde oturmayı tercih etmek yerine hayatın akışına bir hikaye yaratmak..
Yorum Gönder