Bu sadece saflıkla alakadardı. Koşulsuz sevgi, bağlılık ve cesaret ile de. Kime sorsalar aynısını söylerdi, herkes çok sever, bağlılıktan ödün vermez ve yeri geldiğinde canını bile ortaya koyardı. Bunu söylemeyen yoktu, sorsanız, inanmayan da yoktu. Herkes bir diğerine, Gaia’ya bağlı olan ruhlar gibi bağlıydı. Herkes bir diğerini o ruhların Gaia’yı ortada bıraktığı gibi bıraktı. Bilaistisna herkes. O hariç.
*
Unutulmuş bir zaman diliminde Gaia var oldu. Umbra ve yansıması olan dünyayı yarattı. Umbra’yı tüm hayvanların ruhlarıyla doldurdu. Gaia Tabiat Ana mıydı, yoksa Tabiat Ana mı Gaia’ydı bilmem, zaten hikayeyi bildiğimden bile emin değilim. Bir gün Gaia yarattığı tüm bu ruhların var olma hakkını zaman kadar eski düşmanına karşı savundu. Kaybedeceğini bile bile savundu. Ve onlar için savaşırken çocuklarından yardım istedi. Onları yaratmak için harcadığı güç ile bu kadim düşmana karşı durması mucize olurdu zaten. Çocuklarından hiçbiri bu çağrıyı yanıtlamadı. Biri hariç. Zincirlerini kıran kurt anasının yardımına koşmakta anlık bile olsa tereddüt etmemişti, tek başına bir şansı olmamasına rağmen. Bu savaşa müdahil olduğu anda Gaia’ya kalkan o eli bileğinden ısırıp, bırakmadan kendisiyle beraber başka bir boyuta kendini sonsuza kadar hapsetti. Çocuğunun çektiği bu acıya karşı kayıtsız kalamayan Gaia, diğer yaratılmışlardan enerjisinin büyük bir kısmını çekip, düşmanına karşı durmak adına boyut kapısını yırtıp çocuğunu oradan kurtardı, kendi düşmanıyla sonsuz savaşına devam etmek için. O günden beri werewolflar Gaia’nın mirasını koruyabilmek adına bildikleri en iyi şekilde mücadele verdiler.
*
Oysaki herkes çok bağlıydı. Bağlı, onurlu, cesur, sadık olmayan kimseyi tanımadım ben hayatım boyunca. Herkes erdemliydi, herkes her şeyin en güzelini istiyordu onun için. Ben hariç. Uzaktan izleyen, düşünen, irdeleyen ben hariç.
*
[Locked inside this cage again]
Kendi çapımdaki sonsuzluğum boyunca mahkum olabilirdim herhangi bir boyutun herhangi bir düzleminde. Koşarak giderdim buraya hem de, severek. Güzel bir şeyler yapmanın mutluluğuyla, iç huzuruyla hem de. Gaia’mın yardımına koşar gibi. Gözüm kapalı. Dünyasını koruma görevine beni bırakmasa bile giderdim, ikinci bir düşünceye fırsat vermeden. Giderdim. Sen hariç herkes için.
[Locked inside this cage again]
