karmakarışık hissiyatlar bütünü.

biraz önce okudugum bir blogla gayet duygusal anlara yelken açtım anlamsızcasına. aslında çok anlamlı duygular bunlar da, gel gör bana biraz uzak şeyler. hiç düşünmediğim, düşünürken yakaladığımda beynimi "hüöp, ne bok yiyorsun lan sen orada bir başına?" diye tartaklama ruh haline girdiğim düşüncelere garkoldum ister istemez.

hatırlıyormusun kız, seneler evveldi, 2001 yılında, moda belediye çay bahçesinde gazoz içiyorduk karşılıklı. zıpır bir kız çocuğu peydah olmuştu etrafımızda, sen "bizim kızımız da böyle şeker olacak, böyle gülecek, sen de ona kızılderili kıyafetleri alacaksın, oyunlar oynayacaksın" demiştin.

o güne kadar senin ağzından böyle birşey duymamıştım hiç. benimle bir gelecek bile düşünmüşsün, ben kendimle bir akşam yemeği bile düşünmezken.

yıllar geçti üstünden. şimdi muhtemelen o zıpır annesiyle servis bekliyor, annesi servisin kapısına kadar geçirdiğinde "anne tamam ya gelme arkadaşlar bakıyooo" gibi saçmalıyordur bile.

hayat umuyorum, ve izliyorum ki senin karşına birçok güzellik çıkartıyor, çıkartmaya da devam edecek. ben de uzaktan bakmaya tabi :)

ben haklı çıktım peri, ben. sen güzel bir insan oldun, etrafındakilere mutluluk, iyilik dağıtıyorsun. ben ise kendi karanlığımdan çıkmamacasına düştüm. ama güzel burası da, sonuçta herkes "yukarı"da olsa "aşağı" gibi bir kavramı kim bilebilirdi ki?

bir zamanlar ilk defa sana söylemiştim ya, senden sonra birkaç kişiye daha söyledim, "seni seviyorum" diye?

sarhoştum, hatırlamıyorum.