Huzur İçinde Yat

bir sene olmuş abi sen gideli. koskoca bir sene. 365 gün değil, bir sene yahu. o haberi alalı bir sene olmuş. evde koltuğa yığılalı 365 gün. hep kızardın "bok iç" diye. o akşamki pis sarhoşluğun üstünden geçen bir sene. biliyorum kızıyorsun. hala sarhoşum çünkü. hala o kafadayım. yine akşamdan kaldım bu gün, yine Gaassaray maç yapıyor. ben de genizde kesif bir alkol kokusu, bağıracağım bağıramıyorum. o dediğin beni adam edecek, böyle zibidi gibi sokak köşelerinde alkol almamı engelleyecek hatun da daha çıkmadı karşıma. hoş emin ol, çıksa o beni engelleyeceğine, ben onu bozar, mecidiyeköyde kaldırımda bira içmesine vesile olurum. artık kimse kızmıyor zaten bana. olduğum gibi kabul mü etmişler demeli, yine elinde şişe içiyor pezevenk diye umudu kesmişler mi deme bilemedim. ama kimse kızmıyor. ve bu seni özlediğimiz tarafların en ossuruktanı, en önemsizi. çıkıp şaka da demedin hani. temmuz başında "manyak işte bunlar da böyle, lig bitiyor adamlar hala stadda bir şeyler yapma peşinde" deyip, üşenmeden arkadaşlarını bırakıp beni depoya kadar götürmen de. sırtıma da vurmadın "ulan utku sen de böyle güzelsin" diye. 365 gün olmuş be abi. aklımıza geldikçe gözümüzün dolduğu 365 gün. geçen sene ankarada, o kupayı sana alırken hıçkırmaktan tezahürat bile kesik çıkıyordu ya, binlerce adam utanmadan ağlamıştık. ben kimse adına bir şey diyemem belki ama, kimsenin de sözünden döneceğini sanmıyorum. sözümüz söz abi "teker teker geleceğiz yanına".