ilk ameliyat son olsun

raporluyorum dünya görüşüm değişti. hayvanlığım tescillendi. gururluyum. Army abimin önayak olmasıyla, cumartesi muayene ile başlayan serüven, korneamızın 3 lampard kalınlığında olmasından ötürü pazartesi sabah saat 11.15te ameliyat masası yolları gözükmesiyle devam etti. bahtıma tüküresim var, sağ göz iyiydi de, sol göze inerken o meret garç gurç ses çıkınca "ananı" dedim, derken kollar da biraz gerildi sanki ki, tüm hastabakıcılar ve doktorda bir panik havası sezildi "aman noolur kımıldama" diye. (dipnot, masadan kalktıktan sonra dikkatlice bir baktım da, ben o makinayı havada karada sökerdim yerinden. peeh, de göt korkusu ayrı bir olay, kımıldatmıyo adamı) kırmızıya bak, yeşile bak, yeşil kayboldu arama, hayrolsun çocuum gözlerin kanlanmış ve ameliyat sonrası açılan gözler, bulanık ama 100 metre ilersini bile zoomlama yetisine sahip bünye. ve ameliyattan sonra duyulan o güzel ses "vaay kartal gözlü kardeşim naaber?", birtanesin Umut abim. vücudun her yerinde bi oynaklık var, gözler de lense alerjik çıktı, ama enfeksiyon falan komadı, haftayla sürer dedikleri 12 saatte geçti, enfeksiyon devam ama sorun sıfır. her gün kontrole gidiyoruz, raporluyuz, işyeri beklesin. gözlüksüz dolaşmak garipmiş günlük, velakin şimdi de güneş gözlüğü derdine düştük. hayatımızın her aşamasında bir "dörtgöz" bir "gözlük" durumu olacak, seviyorum da mereti, problem mi edeceğiz yahu. daha net, daha parlak, daha "kartal gözlü" günler dilerim forum ahalisine. ameliyat masasında bile "bu operasyonu bi rakıyla ıslatmak caizdir" diye düşünen hasta ruhlu hayvan 91 iyigünler diler.