Ortaya karışık

raporlamaktayim gunluk. herseyi, herkesi birakip gidesim geliyor pazar sabahindan beri delicesine. gitmelerden korkan ben, gider oldum, hemde alayina gider oyle boyle degil. gidemeyecegimi bile bile gitmek istedim, simdi de kendi halime guluyorum. artik overclock yapmaktan calismama egilimine girmis bir beynim var. yorgun ve harap bir beden de cabasi. degisik bir vaziyet iste, adini koyamiyorum. bizimkisi dogmamis cocuga don bicmek hesabi, konusuyoruz, tasarliyoruz ama sonunda hepsi fis. evde dag gibi utu birikti, her gun bu aksam yapicam diye yola cikip, her aksami evde anlamsizca bir koseye buzulmus yahut bir imkan yaratip alkol almis buluyorum kendimi. zaten soyle komik bir durum da var be gunluk. ben utu yapmasini bilmem ki mecburen isyerinde utusuz gomlek de giyilir anasini satayim adli hareketi baslaticam yakinda. temmuz dahilinde evde temiz uzun kollu gomlek bile kalmadi cunku, atilacak tum barutlari attim. umrumda da degil aslinda insanlarin bakip "iigyk nekadar igrenc adam utusuz gomlek giyiyo" demeleri. toplum denilen boklavatin hicbir kademesi enterese etmiyor beni, bir buyuk rakinin ettigi kadar. topluluk arasinda o kadar yalnizim ki, raki masalari olmasa paylastigimiz, yalnizliktan bogulacak gibi olurdum herhalde. bir de artik bana bakmayan o gozler. buradan paralellik cikartacak olursak, o gozlerin hep bana bakacagini dusunmemin ardina artik bakmadigini yahut bakmak istemedigini bile goruyorsam, demek ki raki da bir gun bizden ayrilacak. ya bir gun alacak paramiz olmayacak, ya da diyecekler ki "patron, icmeye devam edersen imamin kayigina binmen yakindir". bundandir ki doktorlari sevmiyorum. gitmiyorum da, gitmeyi de dusunmuyorum. hayirli bir laf etmediler ki bana su gune kadar. ya oldu dediler, ya vaziyet vahim, kendinizi alistirin dediler, ya da sallan yuvarlan laf kalabaligi yaptilar. o yuzden rakidan ayrilmamiz beyaz onluklu dayatmasila olmayacak. tesaduflere bagli olacak, belki bir gun "yeter bu hos sohbet" deyip raki bize yol verecek, ya da bir gun biz diyecegiz, "oldurdun bitirdin bizi be abi" diye. her halukarda ayrilmak kacinilmaz, ama bu aksam, ama 30 sene sonra. isyerindeki tipler de bir degisik bakiyor anlamadim neden. yemek yememem ve "hadi artik aksam olsun, gidelim buralardan" diye anlamsizca gulumsemem olabilir mi acaba? sebebi her ne olursa olsun, insanlarin bana bakmalarindan nefret ediyorum. sirf bu yuzden bile bir miktar para ciksa bir yerlerden toplumdan ayri yasardim herhalde. insana dair ve insan elinden cikma hicbirsey istemiyorum gunluk. raki nasilolsa el degmeden yapiliyor, o kategori disi. e tabi bunun yaninda raki ictigimiz, yaninda evimizde hisettigimiz dostlar da kategori disi. amma istisnai bir ibne olup ciktin sen diyeceksin. ne bileyim, sanirim benim de gotum basim oynamaya basladi bu ruhani dengesizlikten dolayi. bu arada buenaya isyanim var gunluk, son 2 seferde elimi cuzdana atmamla gacirt diye laf koymasi bir oldu. ibibik moduna gectim resmen. maasi bir alim, ben ona sorarim. son sozum de beni yanmaya mahkum edenlere, yaz ortasinda kapattiginiz klimalar kiciniza kacsin insallah. amin. yanmis balata, gevsek conta 91

30 Temmuz 2007, Pazartesi