ne mutlu kafam güzel diyene

yine geldi o lanet gün. insanlar yine başlayacak zırvalamaya. ne mutlu ne mutlu.

ben hayatımın en güzel anlarını sarhoşken yaşadım.

doğumgünlerimde hep bir buruktu.

her gün doğumgünüm olacağına, her gün sarhoş gezmeyi yeğ tutmam bundandır zaten.

hiç unutmam geçen doğum günümü. böyle aşık değilim olabilirim havalarındayım, olmak istiyorum ama engellerim var, aşık olma yetimi kaybetmişim, yahut öyle olduğuma inanıyorum. herkesin yaptığı gibi o da unutmuştu doğumgünümü. ha bu ne kadar umrunda dersen hiç umrumda değildi. sadece "ii ciciiim" falan dese sevinirdim herhalde. o zamanlar bunca yazmıyorum bloga, nörotoksik yazılardayım, az yazıyor, daha çok okuyorum ekibi. sağolsun arayan kutlayan 3-5 kişi var, ikisi yarın öğlene doğru arayacak mesela, karambole unutmazsa arayacak olan birkaç kişi daha var, bir de sabah düdük saatte aile arar, eksik olmasınlar. onlar aramıştı yine, baktım gördüm dünyanın geri kalanının hiç umrunda değiliz, işten çıkınca kapattım telefonu, gittim karfura, doğum günün ulan allahsız dedim kendi kendime, ekonomiyi mi düşüneceksin. kaptım bir şişe beefeaters bir şişe de gordon's, adı konmamış intihar denemelerinden birini daha yaptım evde. ama mutluydum içerken ve içtikten sonra. sabah kalktığımda her şey aynıydı, kaldığımız yerden devamdı. telefonu açtığımdaysa kimsenin aramamış olduğunu gördüm. hoş, şaşırmadım :) bu arada bunu okuyup "kendini acındırıyo pezevenk" diyeniniz varsa, kafam girsin efem, hiç işim olmaz o kanalda. sadece unutmayıp arayan olursa, şaşırmama şaşırmasın diye uyarı mahiyetindeydi bunca satır. ha bomboş tabi, içi dışı. ne gereği varsa, aklıma geldi işte bir anda.

0

hep merak eder dururum böyle günlerde, acaba bu sonuncusu mu diye. acaba? kimbilir.

39 dakika erken attım ama, kusura bakmaz umarım yukarıdakiler ve aşağıdakiler.