Özgüsel.

Olmadı işte. Kurtulamadım yine belli. Bu defa çok üzerine gitmiştim aslında, olmadı yine de.
Bu defa da saymadan devam, hesap etmeden..


...Hiç inkar etme. İnsan düşünürken sevişemez.
Yeniden koştuk saçma sapan yollara. Sağ şeritten bu kez. En sağ şeritten süzülüyorum ölüme. Vurmalıydı birileri, huzura kavuşacaktık, öyle konuşmuştuk akşam, iş huzur olunca kimseler dokunmuyor.
Düz bir sev’i hikayesi yazabilmeyi az çok ben de istedim, hakça, hukukça, salakça.
Bize göre değil abi burası lafını kullanmadım hiç öz hayatımda, her boklu yatağın önü cezp etti sanki, kapıyı vurmadan girdim. Birisi de kalkıp niye geldin demedi açıkçası.
Havaya kalkan yumruklarım, kavgalarım hep hayallerim içindi eskiden. Ne de kolay dedim …
Hayal kurmalarımız engelleniyor denizler tarafından, bulutları yere indirdik diye sevinirken ardından leş gibi bi gökyüzü çıktı. Kadere ters yapılacak hiçbir şey kalmadı.
Girecek deniz de kalmadı bu taraflarda. Hoş çıkmaları sanki seviyoruz ya gireceğiz, lafa bak..
Saçmalama hakkını kullanıp ölüp gidenleri düşünüyorum. Onlar mı öldü, biz mi hala yaşıyoruz, nefes almanın yaşamak ile ne ilgisi var, sorgular paramparça artık…Ne yaşar ne yaşamaz..
Ben düz görmedim hiç biliyor musun, virajda tersine kırdım dümeni, hala yaşıyorum.